Matteus 21:18-22

In Oorl’e Oom Paul se Wille Krugertuin kom ons eenmaal op ‘n gompou af wat bitter ongelukkig lyk. As jy dalk nie ‘n gompou ken nie - hy is ‘n baie groot voël, die swaarste voël wat kan vlieg in die wêreld. Hy staan so amper ‘n meter en ‘n half in sy sokkies. Die gompou het ‘n vlerkspan net kort van 3 meter. Dis 'n klomp moeite vir so 'n swaar voël om in die lug te kom, en daarom spandeer hy die grootste deel van sy lewe op die grond.

Naby hierdie voël staan ‘n paar rooibokke rustig en wei. Wel, dit wás rustig totdat hulle per ongeluk die gompou se spasie betree. Skielik begin Gompou sommer aggressief raak. Wild en wakker word die arme bokke verjaag! Hy maak homself nóg groter as wat hy is deur sy nekvere op te blaas en sommer baie lelik te lyk. Heen en weer hardloop hy so opgeblase, totdat al die bokke uiteindelik die hasepad kies uit vrees vir hierdie monster! Eers dán raak hy weer rustig. Ek vermoed dat hy (of is dit dalk sy?) daar iewers ‘n nes gehad het om te beskerm.

Dit laat my toe terugdink aan ‘n soortgelyke episode ‘n paar jaar gelede toe ‘n buffelbul op ‘n bontkiewiet se nes afgestap gekom het. Die buffel is natuurlik ‘n groot stuk vleis, en die kiewietjie maar skaars ‘n baksteen hoog. Maar hierdie voëltjie het ‘n verskriklike kabaal opgeskop en keer op keer rakelings by die buffel verbygevlieg totdat die ou kêrel uiteindelik die boodskap kon kry dat hy nie daar welkom is nie. Menslik gesproke dink ek dat hierdie kiewietjie baie hard gebid het, soos dalk so ook die gompou. Ja, ook háár kosbare nessie het ongeskonde gebly!

Help dit ooit om te bid?

Wat ‘n vraag!

Jesus verduidelik aan die dissipels oor die krag van ‘n gelowige gebed. Maar kom ons begin voor met hierdie half-ontstellende insident oor die vyeboom.

Jesus en Sy dissipels het die nag in Betanië deurgebring, ‘n dorpie nét buite Jerusalem. Vroegoggend is hulle weer op pad terug na Jerusalem. Hulle is honger, en wanneer daar ‘n vyeboom, pragtig uitgedos in lowergroen blare reg langs die pad staan, is hulle opgewonde. Hier is iets te ete vir daardie leë maag, dalk 'n paar heerlike sappige vye. Maar tevergeefs, want die boom het nie ‘n enkele vrug aan nie. Dan gebeur ‘n ontstellende ding: Jesus vervloek die boom en onmiddellik begin dit om totaal te verdroog. “Jy sal in der ewigheid nooit weer vrugte dra nie!” Ons is amper geskok! Wat ‘n verskriklike ding om te sê!

Die insident drup egter van simboliek, en hiermee wou Jesus twee dinge illustreer: vir die praktiese hier-en-nou wou Hy vir die dissipels die krag van gelowige gebed verduidelik. Daar is egter ook ‘n dieperliggende simboliek: Hierdie vyeboom simboliseer die volk Israel. Oppervlakkig was hulle pragtig, lowergroen, en het hulle baie hard gewerk om die wet te onderhou. Uiterlik was hulle verskriklik voorbeeldig, en g’n sonde is geduld nie. As enigeen dalk sou struikel, veral as jy boonop ‘n vrou is, is jy summier met klippe doodgegooi om die euwel uit die samelewing uit te roei. Daardie “vyeboom” moes tog net uiterlik baie mooi lyk te alle tye!

Inherent was die volk egter korrup. Daar was nie ‘n enkele vrug aan hierdie boom nie. Alles het net om hulleself gedraai. Hulle moes lewe om vir hulleself ‘n paadjie oop te werk na die saligheid. In die proses het hulle getrap op enigeen wat daardie droom dalk kon suur maak. Dit is nou al 2000 jaar later, en dit is nog presies dieselfde. My dogter het vir drie jaar in Israel gebly en vir Jode gewerk, en daar het sy hierdie dinge eerstehands ervaar, en as ‘n senuweewrak teruggekom. Die feit dat Jesus die vyeboom onmiddellik laat verdroog het, beklemtoon die verskriklike erns van die saak: Israel se tyd was verby! God sou Israel vervang met ‘n nuwe volk wat wél vrug sou dra.

As ons nou hierdie gedagte ‘n bietjie verder sou voer, dan beloof Jesus aan Sy dissipels en aan die kerk ‘n nuwe lewe. In gebed en geloof sal hulle letterlik berge kan versit. “Berge versit” is ‘n integrale deel van God se werksaamhede in die eindtyd, soos ons duidelik lees in Jesaja 40. Wanneer die dissipels dus op God vertrou, binne Sy wil leef en Sy mag deur gebed in werking stel, sal hulle God se groot dade beleef.

As kerk van Christus moet ons egter baie versigtig wees dat ons nie dalk dieselfde paadjie loop as Israel nie. Ek het so dikwels gesien dat ‘n gemeente daardie pragtige lowergroen van die vyeboom vertoon, maar dat dit nes Israel van ouds ook slegs uiterlik is. Van vrugte is daar weinig sprake. Alles gaan daaroor om vir die wêreld te wys hoe goed en suksesvol hulle is. Ek ken egter ook ander gemeentes waar die liefde van God uitgestraal word en waar daar volop vrugte is. En dan kan jy ook maar gaan kyk na die gebedslewe in so ‘n gemeente. Daar word dit lewend gehou en gemeentelede staan gewoonlik daar in ‘n gebedsverhouding met God. Gebed versit verséker berge!

Gebed:

Here, U het belowe dat ek groot dinge kan vermag as ek in geloof tot U bid. Vir ‘n begin vra ek U asseblief om my daardie onwrikbare geloof te gee wat berge kan versit in my lewe.