Hebreërs 3:1-6

Dawid was nog altyd vir die Jode die grootste koning in die geskiedenis. Dit is met groot ontsag wat daar van koning Dawid gepraat word. Maar daar was iemand anders uit die Joodse geskiedenis wat nog veel groter gesag as Dawid ingeboesem het: Moses. Hy was in ‘n héél ander klas, iemand wat met God geassosieer kan word, want hy het met God gepraat, en sy hele optrede en persoon het gestraal van “Man-van-God”.

Eksodus 33 vertel van Moses wat ‘n “tent van ontmoeting” buite die Israeliete se kamp opgeslaan het. Dit was die voorganger van die tempel. Daar lees ons dat die wolkkolom afgesak het tot by die ingang van hierdie tent wanneer Moses daarheen gaan, en dat die Here direk met Moses gepraat het “soos ‘n man met sy vriend” (Eks. 33:11). Iets wat min mense besef, is dat dit eintlik Jesus was met Wie Moses elke keer gepraat het. Daar word na Hom verwys as die Engel van God (Eks 14:19). Wanneer daar in die Ou Testament gepraat word van die Engel van God, dan verwys dit na die Seun van God, dus Jesus. Jesus was dus Persoonlik teenwoordig om Moses te lei in hierdie reuse taak.

Moses was ‘n merkwaardige man, ‘n ware leier wat die wil van God aktief uitgeleef het in sy leiding. Hy het nooit enigiets aangepak as hy nie eers vir God in die saak geken het nie. Moses was ‘n baie sterk persoon en leier, nogtans het hy in diepe afhanklikheid van God geleef. G’n wonder dat die Jode so ‘n groot agting vir hom het nie. In Eksodus 35 tot 40 sien ons hoe hy daarin slaag om in die woestyn ‘n ware plek van aanbidding bou wat saam met hulle kon trek na die beloofde land. Hierdie sou vir baie jare Israel se tempel wees.

Met hierdie stukkie agtergrond in gedagte, lees ons Hebreërs 3. Die skrywer wil dit by sy lesers tuisbring dat Moses werklik ‘n groot man van God was, maar dat Jesus baie groter eer toekom, selfs as Moses, die een wat die eerste “tempel” gebou het. Inderdaad was die Ou Testamentiese godsdiens verweef aan ‘n fisiese tempel, en Moses was die een wat hierdie grondslag gelê het. Hy was ook die een wat vir die Jode die wet gegee het, en al die rituele wat met hulle aanbidding saamgegaan het. Wat ons egter moet onthou, is dat Moses se funksie as Man van God maar beperk was. Die dinge wat hy gedoen en gesê het moes vooruit wys na die toekoms. Hy moes getuig van die dinge wat nog sou kom, selfs baie lank na sy dood. Moses moes vooruitwys na Jesus.

Die Godsdiens wat Moses gebou het, het sy beperkinge gehad. Dit was eksklusief, slegs vir die Jode bedoel. Boonop was dit beperk tot ‘n fisiese gebou, die tempel. En dan was daar ook die gevaar dat die rituele wat gebruik was, kon lei tot ‘n vorm-godsdiens. Moses was ook maar net ‘n dienaar wat moes doen wat God beveel.

Jesus aan die ander kant was baie meer as net die Dienaar. Hy het diens gedoen as Seun van God. Hy was ook die Apostel, die Gestuurde wat God op só ‘n manier verteenwoordig het, dat jy nie ‘n onderskeid kan maak tussen God en sy Verteenwoordiger nie. Moses was slegs ‘n boodskapper wat God se wil aan die volk oorgedra het. Jesus se woorde is egter direk God se woorde. Moses het die infrastruktuur geskep vir die priesters om offers te bring in die tempel namens die volk. Jesus wás die Offer! Terselfdertyd was Hy ook Hoëpriester by uitstek, deur versoening te bewerkstellig vir alle mense se sonde.

Moses was getrou aan God, maar hy was steeds ‘n feilbare mens wat gesondig het. Jesus se trou het egter vas gestaan tot aan die bittere einde, en deur die grootste versoekings van die duiwel homself, het Jesus steeds staande gebly en nooit, óóit gesondig nie.

Soos Moses ‘n tempel gebou het, het Jesus ook ‘n tempel gebou, een van vlees en bloed, bestaande uit mense. Moses se tempel was heilig, en so is Jesus se tempel, vir die Here afgesonder. Ons is vandag steeds deel van daardie tempel, die kerk van Jesus. Ons is ook heilig want ons is vir God afgesonder, en ons moet daarna streef om sodanig te leef.

God se Tempel (die kerk) is baie belangrik, en ons mag dit nie geringskat nie. Dit is uiteraard die plek waar ons ontslae raak van ons sondelas. Dit is terloops nie die fisiese gebou nie, maar die gemeenskap van gelowige mense, en dit is vir ons ‘n halfweghuis van rus, vrede en vreugde. Ons mag egter nooit uit die oog verloor dat dit nie gaan om die tempel (kerk) nie, maar dat dit in die eerste plek gaan om Jesus. Soos Moses ‘n instrument was, en sy tempel ‘n instrument was om God te aanbid, so is die kerk (ek en jy) slegs instrumente wat al die lof en dank en aanbidding aan Jesus moet bring. Hy is die Spilpunt waarom alles draai. “Ek is die Alfa en die Omega,” sê Jesus in Openbaring 22:13. Hy is die Begin en Einde. Niemand is groter as Hy nie!

Gebed:

Here Jesus, ek val vanoggend voor U neer in aanbidding, want aan U alleen kom al die lof en eer en heerlikheid toe.