Judas:3,4
“Somer is hier,” sê ek vir Mosbolletjie. “Luister bietjie, die Piet-my-Vrou het begin sing!”
“Piet-my-vrou, Piet-my-vrou,” weerklink sy vrolike liedjie, “Piet-my-vrou, Piet-my-vrou!” Na die vyf-honderd-ses-en-veertigste “Piet-my-vrou!” skree ek by die venster uit: “Sjarrap nou ‘n bietjie!” Maar hy hou net aan en aan en aan!
In ‘n welige struik in die tuin is ‘n Kwikstertjie hard aan die werk. Die pragtige ou delikate voëltjie met sy kenmerkende wipstertjie dra takkies en grassies aan, en verdwyn kort-kort in die digte lower. Uiteindelik is die konstruksie klaar, en die nessie word snoesig uitgelê met sagte donsies. Vriendelike ou voëltjie, die kwikstertjie. Loop dikwels tot amper reg onder jou voete. Lyk of hy alles en almal vertrou.
Kwikstertjie se nesbouery gaan nie ongesiens verby nie. Sy word fyn dopgehou uit die digte takke van ‘n Rooiessenhout. As Mevrou Kwikkie en haar man in die nessie in verdwyn, raak Piet-my-vrou baie opgewonde. “Ek het 'n nes ontdek,” vertel hy vir Vroulief.
In Kwikkie se nessie heers groot opgewondenheid, want hulle het die trotse ouers geword van drie roomwit eiertjies met die fraaiste sproetjies. Na weke se harde werk, het dit tyd geword om weer ‘n slaggie behóórlik te gaan uiteet. Dit was net die oomblik waarop Piet-my-vrou gewag het. Haastig verdwyn hy en Vroulief skelm in Kwikkie se nes in!
Wanneer die kwikkies terugkeer, is hulle verbaas om ‘n ekstra eier te sien. “Dis ’n Wonderwerk!” sê Kwikkie vir vroulief. Die vierde eiertjie is nou wel half bruinerig en ‘n bietjie groter as die ander, maar wat maak dit tog saak? Twee weke later kraak die bruin eiertjie en dan maak die eerste ou bondeltjie dons sy luidrugtige verskyning. Pa en Ma moet net spring om sy honger bekkie vol kos te hou. Maar dan, drie dae later tref ‘n groot ramp hulle. Die drie orige eiertjies het net spoorloos verdwyn. Onder die nessie op die grond lê drie stukkende eiertjies, roomwit met sproetjies. In die nessie sit ‘n uitgevrete, vet, gulsige kleintjie en grinnik, sy duiwelse werk afgehandel!
Net soos wat die pragtige Piet-my-vrou ongemerk die kwikkie se nessie kan binnesluip, so gebeur dit dikwels dat dwaalleraars die kerk ongemerk binnesluip - so waarsku Judas. Die Kwikkies kan duidelik sien dat die nuwe eier anders is, maar hulle doen niks daaraan nie. En as hierdie Koekoekie uigebroei het en die ander eiers uitskop, bly hulle hom steeds voer en grootmaak. So is die geval ook dikwels in die kerk.
Ons wil dwaalleraars sien as ‘n paar ou koekoes geleerdes wat daar bo êrens skewe dinge bedink. Dit gebeur egter dikwels reg onder ons neuse, binne in die gemeente, en ons kom dit nie agter nie. Ons raak so gewoond aan iemand se andersheid, dat ons dit maar gelate aanvaar. In Judas se tyd het sekere van die gemeentelede voorgegee dat hulle gelowig is, maar hulle lewens buite die kerk het totaal die teendeel bewys. Hulle het hulle losbandige lewens en die sonde waarin hulle hulleself verlekker het probeer goedpraat in die kerk met “God is tog genadig en vol liefde. Hy sal my mos vergewe!”
Dit was tweeduisend jaar gelede. Intussen het dinge darem baie verander! Of het dit? Inderdaad is dit vandag steeds ‘n algemene ding, dat iemand ‘n baie vroom gesiggie opsit in die kerk en voorgee dat hy ‘n verhouding het met die Here. Maar as hy daar uitstap, dan kom jy agter dat hy aan niemand anders as net homself dink nie. Die vroom man met die soet glimlaggie in die kerk word die buffel van ‘n baas by sy werk, wat op almal trap, of die luidrugtige, vloekende kêrel in die kroeg wat homself te buite gaan met drank.
Die eintlike saak wat Judas op die tafel wil lê, is dat ons as gemeente hierdie dinge so gedweë aanvaar! “Aag, hy is ook maar net ‘n sondaar soos ek!” Die feit is dat hierdie soort dwaallewe ‘n valse boodskap van die kerk uitdra. Die wêreld sien die kerk as ‘n klomp losbandige mense. Judas maak dit duidelik dat ‘n gemeente bestaan uit mense wat God vir Hom afgesonder het (vers 3). Daar moet ‘n onderskeid wees tussen kerk en wêreld. Gelowiges moet hard veg vir die geloof - nie noodwendig om te bly glo nie, maar eerder sodat die suiwer betekenis van die geloof helder en duidelik kan uitstaan vir die wêreld om te sien! Later in die brief verduidelik hy hoe hierdie stryd aangepak moet word.
Beteken dit dat ons ‘n heksejag in die kerk moet begin, en elkeen wat lyk of hulle lou is uitsmyt? Nee, ek glo nie dit is Judas se bedoeling nie. Ek moet egter besin oor my eie lewe sowel as die van my medegelowiges en dan daadwerklik iets doen, (natúúrlik in groot liefde!) om enige probleme uit te sorteer voordat dit dalk heeltemal te laat is.
Gebed:
Here, haal asseblief die skille van my oë af sodat ek dwaalleer sal herken, en gee my die wysheid om dit reg te hanteer!