2 Timoteus 1:3-5
My Ouma het my dikwels vertel van haar kinderdae. As sy so teruggedink het, dan het al die bitterheid van die Anglo Boere oorlog teruggekom, al die swaarkry en die armoede. Sy was maar ‘n klein dogtertjie gewees, maar daardie verskriklike herinneringe was vasgebrand in haar geheue.
Oupa het ook vertel van presies dieselfde jare. Hy was toe ‘n jong knapie, en vol kattekwaad. Hy is saam met sy gesin gevange geneem en na ‘n konsentrasiekamp geneem in Jacobs, net buite Durban. Ja, natúúrlik was dit bitter swaar, maar hy en sy pêlle het die swaarkry as een reuse avontuur beleef. Rondom hulle het mense op strepe doodgegaan, maar die klomp kinders het dit skaars raakgesien, want daar was soveel pret, dat hulle nie genoeg ure in die dag gehad het om alles te doen nie.
Ek het sélf baie herinneringe wat ek in my gedagtes ronddra, herinneringe van baie mooi dinge, maar ook herinneringe van groot swaarkry. My sorgvrye kinderdae is vasgebrand in my geheue, en dikwels speel hulle af soos ‘n kraakvars DVD, sodat ek elke detail daarvan kristalhelder voor my kan sien en herleef. Ook die swaarkry in my lewe is vasgevang op daardie ongelooflike geheueskyf wat net eenvoudig nie kan vol raak nie. Maar oor die swaarkry is ek nie bitter nie! Vandag lag ek daaroor, soos die keer toe dit só broekskeur gegaan het dat ons gesin absoluut géén kos eers meer gehad het in die huis nie. Gelukkig was daar ‘n boord turksvye, en ons het vir ‘n week lank net op turksvye oorleef. Die wonderwerk is dat nie een van ons ooit nagevolge gehad het nie! Ja, selfs oor my skades en skandes kan ek vandag lag.
Herinneringe is ‘n wonderlike gawe wat die Vader ons gegee het, maar ons moet hulle in perspektief sien en selfs na die mees traumatiese herinnering biddend terugkyk, sodat jy nie jou eie verliese raaksien nie, maar God se winste.
Die meeste van my herinneringe is baie emosioneel, en soms huil ek as ek terugdink. Paulus ervaar ook baie intense emosies as hy sy herinneringe opdiep waar hy in die donker kerker sit. Die afskeidstrane toe hy vir Timoteus moes totsiens sê, lê weer baie vlak as hy die brief skryf. Trane sê dikwels oneindig meer as selfs wonde. Die afgelope paar jaar was ek by verskeie begrafnisse, en by elke geleentheid het die emosies baie hoog geloop. Droewige trane van ‘n vrou wat vir vyftig jaar lank haar maat saam met haar gehad het, en skielik is sy plekkie leeg. Ja, natúúrlik weet sy dat hy by Jesus is, maar die mooi herinneringe en die groot verlange na haar sielsgenoot is ‘n onbeskryflike verlies. Die afskeidstrane kom baie diep uit die siel, nie trane van ongeloof nie, want die wete is daar dat hulle eendag weer bymekaar sal wees, maar trane van verlange. Ja, ‘n mens mag maar huil ook! Timoteus het gehuil, want in hom was daar ‘n diepe roepingsbesef. Sal hy ooit die Evangelie effektief genoeg kan oordra? Daar was kommer oor sy vriend en mentor, Paulus, want wrede vervolging staar hom in die gesig. Daar is spanning en skeiding van die persoon vir wie hy baie lief geword het, en na wie hy opsien vir raad.
Soos reeds gesê, is dit nie verkeerd om ook te huil nie, en jou trane word in God se boek opgeskryf (Ps. 56:8), maar ook deur Hom afgedroog (Op. 21:4). As ‘n mens Christenleierskap aanvaar, dan moet jy ook daarop voorbereid wees dat dit jou hele lewe in beslag gaan neem, selfs ook jou emosies.
Paulus se herinneringe bring egter nie net trane nie, maar ook groot vreugde. Hy herinner vir Timoteus weer aan waar Timoteus sy pragtige geloof vandaan kry, sy ma, Eunice en sy ouma Loïs. Dit is mooi herinneringe wat Paulus van hierdie twee liewe mense het. Deur hulle geloofsvoorbeeld en opregtheid, kon dit nie anders nie dat daardie geloof ook moes deurslaan na Timoteus. Familieverwantskap is nie ‘n waarborg vir geloof van die kinders nie, maar dit is opmerklik dat die persoon wat sy geloof waarlik met vreugde uitleef, se kinders positief beïnvloed word deur hulle ouers se lewe. Die huisgesin is seker die belangrikste bedieningsterrein, en daar moet jou geloofsvoorbeeld die héél duidelikste praat. ‘n Mens se huisgesin moet uit jou woorde en jou gedrag agterkom watter vreugde dit waarlik is om Jesus Christus as Here te ken, en hom te dien met blydskap.
Ja, herinneringe kan vir ‘n mens baie kosbaar wees, maar seker die mees kosbare van ál jou herinneringe is wanneer God jou geloofsvoorbeeld as instrument gebruik het om iemand anders tot geloof te bring. Daardie dag stroom die trane van blydskap oor jou wange, en jy wil net vir almal wat jy sien vertel van die wonderlike nuus. En elke keer as jy weer terugdink aan die verrykende ondervinding, dan loop die trane weer. Ag, ek moet bieg dat my blaas ook maar baie naby aan my oë sit. Ja, dit is dikwels half ‘n verleentheid, maar selfs ‘n man mág maar lekker huil!
Gebed:
Dankie Here, vir hope mooi herinneringe waarmee U my geseën het.